Toerist in eigen stad...

In mijn stad, Dendermonde, waar ik geboren en getogen ben, hebben we iets unieks. Een opgegraven skelet van een mammoet, volledig samengesteld uit echte beenderen. Deze werden gevonden in de Sint-Onolfspolder en wie meer achtergrond wil kan terecht bij mijn vriendin Johanna, voor een deskundige uitleg door een archeologe.

Ik vertelde Elias hier al over en een jongen en prehistorie, dat is een geslaagde match, dus op pinksterzondag besloten we om de mammoet eens te gaan bekijken. Wij richting Vleeshuismuseum.

In het Vleeshuismuseum vindt je zowel oude figuren en andere onderdelen uit onze ommegangen terug en dat sprak tot de verbeelding van jong en oud. Mijn man is in Afrika geboren en opgegroeid en woont nog maar 6 jaar in Dendermonde. Voor mij was het vooral een warm weerzien met zaken uit mijn jeugd, voor mijn huisgenoten was het ontdekken met open ogen.

Ooooooh dat lijkt op Delfts Blauw <3

Elias bekeek alles heel gefaschineerd en wilde van alles meer uitleg,
al had hij vaak zelf al de juiste uitleg klaar.

"Kijk hier!" "en kijk!" "kijk mama kijk!"

Dé mammoet

De interesse was zo groot dat ze nog meer wilden na het Vleeshuis. We staken dus gewoon onze Grote Markt over en trokken richting de recent vernieuwde Lakenhalle. Een prachtig staaltje van een gebouw in ere te herstellen en te combineren met een hedendaags bezoekerscentrum over onze stad. 

Het draait hem vooral over de oorlog van '14-'18. Onze stad kreeg het in september '14 zeer zwaar te verduren en dat wordt op prachtige wijze weergegeven... ik kreeg het er als Dendermondenaar, meermaals koud van... (waardoor ik helaas wel foto's vergat te nemen)

Wij wonen in het huis van mijn overgrootouders, waar ook mijn grootmoeder tot haar overlijden heeft gewoond... ik hoorde haar altijd met trots, en ook wel met weemoed in haar stem, vertellen dat haar moeder altijd zei dat hun huis één van de enigen in Dendermonde was die de aanvallen van de Duitsers overleefden...wij hadden altijd zoiets van "tja, dat kan" zonder meer, maar nu heb ik het op een oude kaart duidelijk gezien dat ons huis nog rechtstond terwijl bijna heel Dendermonde in puin lag... de cijfers hieronder geven dan ook mooi weer dat mijn overgrootouders, die op dat moment bij familie op de vlucht waren, bij de 98 "gelukkige" gezinnen waren. Een moment dat ik tranen in de ogen kreeg en dat ik terugdacht aan mijn meterke. Ze zou dat zo graag gezien hebben in haar stadhuis. Ons huis werd meer dan ooit een huis dat ik zal koesteren!

Ook voor de kleinsten is er amusement op z'n Dendermonds

Elias heeft op de onderste foto een souvenir vast. We kochten dan ook het boek "De Zlverschat van het Begijnhof" Een boek wat ik allang wilde kopen en nu dus eindelijk deed. Het vertelt de zoektocht van 2 poezen die op het Begijnhof wonen, naar de Zilverschat van de grootjuffrouw.

De kinderen waren nog zo enthousiast dat we meteen richting Sint-Alexius-Begijnhof trokken om de zoektocht die bij het boek hoort, en die in het tasje bijgeleverd zit, op te lossen.

Deze zoektocht is fantastisch om met het gezin te doen! Het duurt een dik uurtje om de vragen op te lossen en eindigt aan het Begijnhofmuseum. 

De tocht leert je vanalles over het Begijnhof en het leven daar toen de begijnen er nog leefden en is, doordat de zoektocht gedaan wordt door 2 poezen ,volledig op kindermaat samengesteld. Omdat Elias al einde derde kleuterklas zit, kon hij sommige zaken die je moest lezen al herkennen en dat is wel een pluspunt, al had Mina een geweldige tijd door achter haar broer aan te lopen en de nummers die je moest zoeken te vinden. 

Kaartjes die je de weg tonen en uitleg geven met op de achterkant steeds een vraag.

De tocht eindigt in de tuin van het Begijnhofmuseum, ook voor mij een ontdekking, want ik kwam er nog nooit. Elke vraag levert je een letter op en met die letters puzzel je dan een woord, het antwoord op de vraag die recht geeft op een deel van de Zilverschat. Wij puzzelden op het bankje in de tuin en dat was genieten.

Het kaartje kan je dan afgeven in het museum, en als beloning krijg je een "zilveren" pin.

Wij bezochten ook nog snel het museum en ook daar was de interesse groot.

De echte Zilverschat van het Begijnhof

Een speelgoed naaimachine kon niet ontbreken he ;-)

Mina demonstreert mij hoe de touwen gemaakt werden

Het was een leerrijke dag en we hebben enorm genoten. Ik vond het ook heel fijn om te zien hoe geïnteresseerd de kinderen waren en we gaan deze zomer zeker nog enkele musea bezoeken... tips zijn meer dan welkom! Zowel in Vlaanderen als in Volendam waar we op vakantie gaan.